GECE GÜNDÜZ FARKETMİYOR Bugün nefes almak bile gereksiz geliyor. Güneş odamın içine doluyor ama bana hiçbir şey yapmıyor; ısıtmıyor, uyandırmıyor, hatta varlığımı bile fark etmiyor sanki. Saatler geçiyor ama ben aynı noktada, aynı boş bakışla...

GECE GÜNDÜZ FARKETMİYOR Bugün nefes almak bile gereksiz geliyor. Güneş odamın içine doluyor ama bana hiçbir şey yapmıyor; ısıtmıyor, uyandırmıyor, hatta varlığımı bile fark etmiyor sanki. Saatler geçiyor ama ben aynı noktada, aynı boş bakışla duruyorum. Yorgunluk öyle derin ki, uyusam geçmeyecek, dinlensem hafifleyecek bir şey değil. İçimde büyük bir sessizlik var; öylesine geniş ki, içine herhangi bir duygu düşse bile yankısı gelmiyor. Bugün biraz değil… çok siliniyorum.

Bazen bir partnerle bile zor yaşadığınız orgazmı yaşamak, vücudunuzu, kendinizi uyaracak kadar iyi tanımıyorsanız imkânsız bile olabilir. Vajina Kılavuzu- Elizabeth Topp

Bazen bir partnerle bile zor yaşadığınız orgazmı yaşamak, vücudunuzu, kendinizi uyaracak kadar iyi tanımıyorsanız imkânsız bile olabilir. Vajina Kılavuzu- Elizabeth Topp

Dünyadaki her şey bu kadar açık ve net konuşulabiliyorken cinselliği konuşamıyorsun. O kadar yüklü bir kodlama var ki anlatırsan günahların en büyüğünü işlemiş gibi hissedeceksin.

Dünyadaki her şey bu kadar açık ve net konuşulabiliyorken cinselliği konuşamıyorsun. O kadar yüklü bir kodlama var ki anlatırsan günahların en büyüğünü işlemiş gibi hissedeceksin.

Çıplaklığın doğrudan gözler önüne serilişi erotik değildir. Bedenin erotik yeri "giysinin aralandığı yer"dir, cildin "iki dikişli kenar arasında" örneğin eldivenle giysinin kolu arasında parladığı yerdir. Erotik gerilim çıplaklığın sürekli...

Çıplaklığın doğrudan gözler önüne serilişi erotik değildir. Bedenin erotik yeri "giysinin aralandığı yer"dir, cildin "iki dikişli kenar arasında" örneğin eldivenle giysinin kolu arasında parladığı yerdir. Erotik gerilim çıplaklığın sürekli sergilenişinden değil görünüp kaybolmanın sahnelenişinden kaynaklanır.

Mutluluk her zaman vardır yeter ki en karanlık anlarınızda ışığı açmayı unutmayın

Mutluluk her zaman vardır yeter ki en karanlık anlarınızda ışığı açmayı unutmayın

Gördüğü şeye kör insan duyduğu şeye sağır konuştuğu şeye dilsiz ama görüyor duyuyor konuşuyor çabası neye insanın amacı ne aslında bir görse ve bir duysa konuşsa halledecek herşeyi ama yapmıyor işte halletmeli bu sorunu yoksa bu onun sonu.

Gördüğü şeye kör insan duyduğu şeye sağır konuştuğu şeye dilsiz ama görüyor duyuyor konuşuyor çabası neye insanın amacı ne aslında bir görse ve bir duysa konuşsa halledecek herşeyi ama yapmıyor işte halletmeli bu sorunu yoksa bu onun sonu.

Kitabın ilk sayfalarında kendimi hafiflik içinde buldum. Aylin Balboa’nın dili öylesine canlı, öylesine akışkandı ki, kahkahalara karışan bir arkadaş sohbetindeymişim gibi hissettim. Karakterler, gündelik hayatın tuhaf detayları ve ironisiyle içimi...

Kitabın ilk sayfalarında kendimi hafiflik içinde buldum. Aylin Balboa’nın dili öylesine canlı, öylesine akışkandı ki, kahkahalara karışan bir arkadaş sohbetindeymişim gibi hissettim. Karakterler, gündelik hayatın tuhaf detayları ve ironisiyle içimi ısıttı. Ama hikâyeler ilerledikçe, o eğlencenin altından yavaş yavaş başka bir duygu çıktı, hüzün. İlişkilerin yaraları, yalnızlığın o ince sızısı, sevmenin ağırlığı… Bir anda okurken gülümseyen ben, satırların arasında sessizleşmeye başladım. Balboa, hem güldürüp hem düşündüren bir kitap vermiyor sadece, aynı zamanda kalbinizde ufak bir çizik bırakıyor. Bittiğinde, eğlencenin yanında bir burukluk da kalıyor insanda. Ve belki de bu yüzden bu kitap çok donanımlı bir kitap çünkü tek bir duyguyla bırakmıyor, hayatın kendisi gibi inişli çıkışlı bir yolculuk yaşatıyor. Gülerken içinizin burkulmasına hazırlıklı olun. Ya da belki de ben fazla duygusal bakmış olabilirim, bilemedim.

**N’APTIN BALBOA ? Kitabın ilk sayfalarında kendimi hafiflik içinde buldum. Aylin Balboa’nın dili öylesine canlı, öylesine akışkandı ki, kahkahalara karışan bir arkadaş sohbetindeymişim gibi hissettim. Karakterler, gündelik hayatın tuhaf...

**N’APTIN BALBOA ? Kitabın ilk sayfalarında kendimi hafiflik içinde buldum. Aylin Balboa’nın dili öylesine canlı, öylesine akışkandı ki, kahkahalara karışan bir arkadaş sohbetindeymişim gibi hissettim. Karakterler, gündelik hayatın tuhaf detayları ve ironisiyle içimi ısıttı. Ama hikâyeler ilerledikçe, o eğlencenin altından yavaş yavaş başka bir duygu çıktı, hüzün. İlişkilerin yaraları, yalnızlığın o ince sızısı, sevmenin ağırlığı… Bir anda okurken gülümseyen ben, satırların arasında sessizleşmeye başladım. Balboa, hem güldürüp hem düşündüren bir kitap vermiyor sadece, aynı zamanda kalbinizde ufak bir çizik bırakıyor. Bittiğinde, eğlencenin yanında bir burukluk da kalıyor insanda. Ve belki de bu yüzden bu kitap çok donanımlı bir kitap çünkü tek bir duyguyla bırakmıyor, hayatın kendisi gibi inişli çıkışlı bir yolculuk yaşatıyor. Gülerken içinizin burkulmasına hazırlıklı olun. Ya da belki de ben fazla duygusal bakmış olabilirim, bilemedim.