Dostoyevski ‘nin dünyasına ilk defa bu kitapla girme şansım oldu. Yıllar önce filmini izlemiş olduğum, içeriğini az çok bildiğim ve sabırsızlıkla okumayı beklediğim bir eserdi. Yalnız enteresan tarafı şu ki kendime çok yakın bulduğum bu kitabı her...

Dostoyevski ‘nin dünyasına ilk defa bu kitapla girme şansım oldu. Yıllar önce filmini izlemiş olduğum, içeriğini az çok bildiğim ve sabırsızlıkla okumayı beklediğim bir eserdi. Yalnız enteresan tarafı şu ki kendime çok yakın bulduğum bu kitabı her elime alışımda bana huzursuzluk verdi. Akıcı geçmesine rağmen her sayfayı çevirdiğimde acaba şimdi hangi gerçekle karşılaşacağım diye her seferinde farklı bir ağrı saplandı yüreğime. Evet doğru okudunuz insanın kendisiyle yüzleşmesini sağlayan psikolojik analizlerle dolu harika bir klasik. Ben kendi yeraltı dünyamla önceden yüzleştiğim için bazı şeyleri tekrardan hatırlamama sebep oldu. Yeraltı dünyasıyla yüzleşmemiş veya yüzleşmeye cesaret edemeyenlere yardımcı olan bir eser okuyacaksınız. “Her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek , tam manasıyla bir hastalık “ kesiti iç dünyamı tasdikleyen bir cümle oldu. Bu klasiği, gerçekten her şeyi fazlasıyla anlayanlara öneririm çünkü sıradan kişilere sıkıcı gelebilir. Sizi de anlıyorum diyerek empatik bir yaklaşımla onlara da hak veriyorum. Hangimiz şanslıyız siz karar verin Keyifli okumalar ... Kitapla kalalım

CANAVARIN UYANIŞI Bazen etimin altından bir ses yükseliyor. Tırnaklarımın ucunda kıvranan o kızıl titreşim sanki damarlarımdan biri konuşuyor. Ayna bana bakmıyor artık. Orada ben değil, başka biri var; gözbebekleri çatlamış, nefesi kanla...

CANAVARIN UYANIŞI Bazen etimin altından bir ses yükseliyor. Tırnaklarımın ucunda kıvranan o kızıl titreşim sanki damarlarımdan biri konuşuyor. Ayna bana bakmıyor artık. Orada ben değil, başka biri var; gözbebekleri çatlamış, nefesi kanla boyanmış bir gölge. “Beni dışarı çıkar,” diyor. Ama dışarısı da içim kadar karanlık. Hangimiz kimden kaçıyor bilmiyorum. Bir an geliyor her şey çözülüyor; ten, zihin, gerçeklik. Sanki kendi kabuğumu yırtarken başka bir ben doğuruyorum, adını bilmediğim bir ben. Kan istiyorum belki, ama aslında yalnızca kendimden kurtulmak istiyorum. Öfke sadece bir renk burada; aklımın duvarlarına sürülmüş kırmızı bir yankı.

BİRAZ SİLİNİYORUM Kitap yok, müzik yok, insan yok. Sanki dünya fişini çekmiş de, ben hâlâ boşlukta titreşiyorum. Sessizlik her yeri kaplamış, nefes almak bile anlamsız. Tavana bakıyorum, gözlerim donmuş, düşüncelerim küflenmiş. Zaman ağır,...

BİRAZ SİLİNİYORUM Kitap yok, müzik yok, insan yok. Sanki dünya fişini çekmiş de, ben hâlâ boşlukta titreşiyorum. Sessizlik her yeri kaplamış, nefes almak bile anlamsız. Tavana bakıyorum, gözlerim donmuş, düşüncelerim küflenmiş. Zaman ağır, ben daha da ağır. Uykunun içi karanlık ama en azından sessiz. Belki orada kaybolurum da kimse fark etmez.

Herkes Gibisin Gönlümle baş başa düşündüm demin; Artık bir sihirsiz nefes gibisin. Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin Akisleri sönen bir ses gibisin. Mâziye karışıp sevda yeminim, Bir anda unuttum seni, eminim Kalbimde kalbine yok bile...

Herkes Gibisin Gönlümle baş başa düşündüm demin; Artık bir sihirsiz nefes gibisin. Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin Akisleri sönen bir ses gibisin. Mâziye karışıp sevda yeminim, Bir anda unuttum seni, eminim Kalbimde kalbine yok bile kinim Bence artık sen de herkes gibisin

Sesini duysam sesine sarılacağım öyle özledim... -- Nazım Hikmet

Sesini duysam sesine sarılacağım öyle özledim... -- Nazım Hikmet

Ne güzel söylemiş Cemal Süreya ‘Aynı şehirde sen varsın, ben varım ama biz yokuz.’

Ne güzel söylemiş Cemal Süreya ‘Aynı şehirde sen varsın, ben varım ama biz yokuz.’

Hissizlerin kitabı… Kitap karakterimiz anne ve babasının vefatından sonra kendisine kalan mirasın sahibi oluyor. Bu mirasın getirdiği zevkler de var. Antika eşyalara, kimsede olmayan kadehlere ve yeni çıkan kitaplara herkesten önce sahip olmak gibi....

Hissizlerin kitabı… Kitap karakterimiz anne ve babasının vefatından sonra kendisine kalan mirasın sahibi oluyor. Bu mirasın getirdiği zevkler de var. Antika eşyalara, kimsede olmayan kadehlere ve yeni çıkan kitaplara herkesten önce sahip olmak gibi. Viyana’nın ışıltılı gecelerine sahip olan bu gencin başkaca bir sorunu vardır ki o da hissiz biri olmak. Başta bu durumu kendisine normal olarak tanımlasa da daha sonradan bu durum kendisini rahatsız ediyor. Bu duruma ilave olarak birliktelik yaşadığı sevgilisinden almış olduğu ayrılık mektubu kendisinde bazı hislerin doğmasına sebep oluyor, hüznün tadını alıyor. İlerleyen sayfalarda tesadüfen gitmiş olduğu at yarışlarındaki yaşadığı olaylar, içindeki başka duyguların da doğuşuna sebep oluyor. Karakter ilk defa başkasının hakkı olan bir eşyayı alıp, onun üzerinden bahis oynayarak para kazanıyor. Kazandığı parayı elinde tutarken hissetmiş olduğu kötülük hissine erişiyor. Bu hissin tadını aldıktan sonra daha fazlasını istiyor ve durumdan oldukça haz alıyor. O gece birbiri ardına oluşan hisler zinciri içindeki hissizlik duygusunu alıp kendisine farklı bir açıdan bakmasına sebep oluyor. Hatta karakter o gece yaşadığı bu yoğun hisleri kaybetmemek için evine geldiğinde uyumayı bile reddediyor. Ertesi güne uyandığında yaşamış olduğu hislerin geri döndüğüne şahit olan karakter yaşamış olduğu hayatını değiştirmeye karar veriyor. Çevresinde çalışan insanlarla muhabbetini artırıp, onların dertlerini ce sıkıntılarını dinlemeye başlıyor. Hayatına verdiği bu yön ile yeni hislerin hazzına varmış oluyor. Yazar bu kitabında bizlere duygu ve hislerin yoğunluğunun insan yaşamı üzerindeki etkisini anlatıyor. Bazı okuyucular :) Keyifli okumalar dilerim …