Zeynep Eslem Yıldız

• Fyodor Dostoyevski: “İnsanın en büyük arzusu özgürlüktür; ama özgürlük çoğu kez en çok korktuğu şeydir.”

• Fyodor Dostoyevski: “İnsanın en büyük arzusu özgürlüktür; ama özgürlük çoğu kez en çok korktuğu şeydir.”

Sana Doğru Yürüyen Gölgem Yorgun bir akşamın içinden geçiyorum, Adını taşıyan rüzgâr yüzüme çarpıyor yine. Bir zamanlar kalbime sığmayan o sıcaklık, Şimdi göğsümde ağır bir taş gibi dinleniyor sessizce. Sana doğru yürüyen gölgem bile...

Sana Doğru Yürüyen Gölgem Yorgun bir akşamın içinden geçiyorum, Adını taşıyan rüzgâr yüzüme çarpıyor yine. Bir zamanlar kalbime sığmayan o sıcaklık, Şimdi göğsümde ağır bir taş gibi dinleniyor sessizce. Sana doğru yürüyen gölgem bile titriyor artık, Çünkü senin olduğun yere varınca Kendi boşluğuyla karşılaşacağını biliyor. Ben de biliyorum… Yine de adımlarımı geri dönemeyen bir kader yönetiyor. Aşkımız, yarım kalmış bir cümlenin içindeki Eksik kelime gibi duruyor zihnimde. Söylesem kırılacağım, söylemesem solacağım; Ve sen, hiçbir şey olmamış gibi Gözlerimin içine bakmadan geçip gidiyorsun. Anlıyorum; Bazı insanlar birbirini çok sever, Ama zaman, ikisini aynı anda sevmez. Biz de öyle kaldık işte: Sen zamana sığdın, ben sana. Yine de bil; Ayrılık, seni benden alamadı. Sadece yanımda duran yerini boşalttı. Kalbimdeki yerin hâlâ sana ait— Ve ben, o boşluğu korumaktan hiç vazgeçmedim.

Şiirlerimi beğeniyor musunuz

Şiirlerimi beğeniyor musunuz

"Yokluğunu fark etmediğimiz şeylere nedendir isteğimiz?" ...

"Yokluğunu fark etmediğimiz şeylere nedendir isteğimiz?" ...

"Bir çift göze aşık olursun,sonra bütün gözlere kör..." Cemal Süreya

"Bir çift göze aşık olursun,sonra bütün gözlere kör..." Cemal Süreya

"Okyanusta ölmez de insan,gider bir kaşık sevdada boğulur..." -Cemal Süreya 🌊

"Okyanusta ölmez de insan,gider bir kaşık sevdada boğulur..." -Cemal Süreya 🌊

Sins of the Father, gerçek bir trajediye dayanan ağır temayı duygusal bir aile çatışmasıyla birleştiren, oyunculukları güçlü ama yapım olarak sınırlı bir TV filmi. Etkileyici ve düşündürücü bir hikâye sunuyor; özellikle vicdan, adalet ve geçmişle...

Sins of the Father, gerçek bir trajediye dayanan ağır temayı duygusal bir aile çatışmasıyla birleştiren, oyunculukları güçlü ama yapım olarak sınırlı bir TV filmi. Etkileyici ve düşündürücü bir hikâye sunuyor; özellikle vicdan, adalet ve geçmişle yüzleşme temalarında derinlik yakalıyor. Ancak sinematografi ve dramatik yapı açısından zaman zaman zayıf kalabiliyor. Sonuç olarak, tarihsel ve toplumsal içerikli dramları sevenler için değerli ama sinemasal olarak sınırlı bir yapım.

Ait olduğun yeri ararken ait olmadığın kaç yerde azaldın, Rüzgâra bıraktığın kaç adım geri döndü sessizce? Hangi kapılar açılmadı sana, hangi aynalar yüzünü tanımadı? Ve sen, kaç gölgede eksilip kaç ışıkta fazlalaştın bilinmeden? Bir yol vardı...

Ait olduğun yeri ararken ait olmadığın kaç yerde azaldın, Rüzgâra bıraktığın kaç adım geri döndü sessizce? Hangi kapılar açılmadı sana, hangi aynalar yüzünü tanımadı? Ve sen, kaç gölgede eksilip kaç ışıkta fazlalaştın bilinmeden? Bir yol vardı yürüdüğün— Toprağı kendinden ağır, gölgesi senden uzun… Her adımda biraz daha soyunuyordu kalbin, Bir büyüyüp bir küçülüyordu varlığın, Sığamadığın her yerde biraz daha genişliyordun aslında. Bir şehir geçiyordu içinden, Sen fark etmeden; sen olmadan da akıyordu zaman… Kalabalıkların ortasında yapayalnız bırakan o duygu, Kendi sesini bile yabancılaştıran o derin boşluk Omzuna ilişip duruyordu durmadan. Sonra öğrendin: Ait olmak bir mekân değil, bir anlama biçimidir. Kimin gözünde çoğaldığını, Kimin dilinde sustuğunu, Kimin yüreğinde tamamlandığını bulmakla ilgilidir. Ve bir gün, Koşmaktan yorulduğun bir akşamüstü, Adını bilmediğin bir sessizlikte durup geriye baktın. Azaldığın tüm yerler, Sana aslında kim olmadığını öğreten birer işaretmiş. Şimdi biliyorsun: Ait olduğun yer, seni eksiltmeyen yerdir. Orada nefes bile daha yumuşak, Zaman daha sabırlı, Gölgen bile senden kaçmaz. Ve sen, Azaldığını sandığın her yerde çoğalmayı öğrendin sonunda… --- Şiirlerim arasından...