Henüz inceleme eklenmemiş.
Victor Hugo,
Sefiller kitabını şöyle bitiriyor;
'' Ölmek bir şey değil,
Yaşamamak korkunç...''
'' En çok yağmur yağdığında seviyorum bu şehri. Herkesin yüzü ıslak, başı öne eğik sanki herkes suçunu kabul etmiş gibi...''
-Victor Hugo
En karanlık gece bile sona erer ve güneş yeniden doğar.
On dört yaşındayken, karnımı doyurmak için bir parça ekmek çaldım. Bu yüzden beni zindana attılar, ama altı ay bedava ekmek verdiler. Hayatın adaleti budur.
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı, dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı? Çirkin bir tende güzel bir ruh kalbi bağlayamaz mı?
Hasret, özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken, hicran duyulamaz mı?
Solması için gülü, dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül, solamaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?…