𝗕𝗶𝗿𝗮𝘇 ü𝗺𝗶𝗱𝗶𝗺 𝗼𝗹𝘀𝗮, ö𝗺ü𝗿 𝗯𝗼𝘆𝘂 𝗯𝗲𝗸𝗹𝗲𝗿𝗱𝗶𝗺

𝗕𝗶𝗿𝗮𝘇 ü𝗺𝗶𝗱𝗶𝗺 𝗼𝗹𝘀𝗮, ö𝗺ü𝗿 𝗯𝗼𝘆𝘂 𝗯𝗲𝗸𝗹𝗲𝗿𝗱𝗶𝗺

Bu kadar özleyeceğimi bilsem, gitmek yerine ölmeyi seçerdim. N.Y.

Bu kadar özleyeceğimi bilsem, gitmek yerine ölmeyi seçerdim. N.Y.

​Uyursam geçecekti, Büyürsem unutacaktım. Oysa onlar yanılıyorlardı Bunu herkes biliyordu Geçerse uyurdun, Unutursan büyürdün. ​Murat Ali Ersan/10.04.19

​Uyursam geçecekti, Büyürsem unutacaktım. Oysa onlar yanılıyorlardı Bunu herkes biliyordu Geçerse uyurdun, Unutursan büyürdün. ​Murat Ali Ersan/10.04.19

Aşk acısı mı ? Sen onu sabah namazının alarmını duymayan gençlere sor...

Aşk acısı mı ? Sen onu sabah namazının alarmını duymayan gençlere sor...

Bekleme hafız, Yolu düşer mi hiç Gönlü düşmeyenin...

Bekleme hafız, Yolu düşer mi hiç Gönlü düşmeyenin...

"Barışalım mı?" dedi. "Sen hiç bir kitabı iki kere okudun mu?" dedim. "Evet" dedi. "Peki sonu değişti mi?" dedim, sustu…

"Barışalım mı?" dedi. "Sen hiç bir kitabı iki kere okudun mu?" dedim. "Evet" dedi. "Peki sonu değişti mi?" dedim, sustu…

Meğer ne çok canı yanarmış insanın, baktığı yerde göremeyince görmek istediğini Birgün aklına gelecek olursam, Bana şiir ısmarla. Eylül'ü konuşalım. Cemal Süreya

Meğer ne çok canı yanarmış insanın, baktığı yerde göremeyince görmek istediğini Birgün aklına gelecek olursam, Bana şiir ısmarla. Eylül'ü konuşalım. Cemal Süreya

bugün saçında dolaşan el, yarın bir uçurum kenarında sırtında hissettiğin elle aynıdır. bu yüzden yalnız kalmalı insan. bu yüzden kimseye açmamalı içini. herkese biraz olsun mesafeli durmalı. kimseyi kendi içinden görmemeli. ama kimsesiz de...

bugün saçında dolaşan el, yarın bir uçurum kenarında sırtında hissettiğin elle aynıdır. bu yüzden yalnız kalmalı insan. bu yüzden kimseye açmamalı içini. herkese biraz olsun mesafeli durmalı. kimseyi kendi içinden görmemeli. ama kimsesiz de kalmamalı. o ıssız sokak arasında, kendisini böyle çaresiz hissetmemeli.

Gecenin uyumak için olduğunu sananlar var.. Ne garip!? Oysa ben gece olunca uyanıyorum.. Zor zamanımda yanımda olmayanlara.,, Yaptığım iyilikleri unutanlara.,, Sensiz yapamam deyip, bırakanlara.,, Kalbimin en derininden, hançer...

Gecenin uyumak için olduğunu sananlar var.. Ne garip!? Oysa ben gece olunca uyanıyorum.. Zor zamanımda yanımda olmayanlara.,, Yaptığım iyilikleri unutanlara.,, Sensiz yapamam deyip, bırakanlara.,, Kalbimin en derininden, hançer vuranlara,, Unutmadım, Hepsine bir gece uyanacağım.. ✍️smyy khy-

Demirciler Çarşısı Cinayeti – Feodalitenin Çözülüş Romanı Horasan bozkırlarından kopup aşiretleriyle birlikte Çukurova’ya varan iki büyük ailenin hikâyesidir bu. Bu iki aşiret, Anadolu’nun en bereketli topraklarında yıllar boyu sürecek bir kan...

Demirciler Çarşısı Cinayeti – Feodalitenin Çözülüş Romanı Horasan bozkırlarından kopup aşiretleriyle birlikte Çukurova’ya varan iki büyük ailenin hikâyesidir bu. Bu iki aşiret, Anadolu’nun en bereketli topraklarında yıllar boyu sürecek bir kan davasının pençesine düşer. Derviş Bey ve Mustafa Bey’in başını çektiği bu iki ailenin kavgası, nesiller boyu süren bir öldürme hırsına dönüşür. Zamanla bu hırs, ailelerin kökünü kurutacak, kasabanın, köylünün, hatta doğanın kaderine bile hükmedecektir. Cumhuriyet’in ilk yıllarının kanla ve alın teriyle yoğrulmuş Çukurovasında geçen anlatı, yalnızca iki ağa ailesinin mücadelesi değildir; aynı zamanda bir dönemin sosyoekonomik çözülüşünün de romanıdır. Ağalık düzeninin ve feodal yapının yavaş yavaş çözülmeye başladığı, yerini yeni zenginlerin ve kapitalist ilişkilerin aldığı bir geçiş süreci bütün çıplaklığıyla gözler önüne serilir. Roman, kan davasının etrafında örülmüş çıkar çatışmalarını, toprak kavgalarını, sınıf farklılıklarını ve bireylerin bu girdapta nasıl yok olduklarını çarpıcı biçimde işler. Cinayetler, pusular, intikam planları birbiri ardına gelirken, arka planda tarımsal üretimin makineleşmesi, ekonomik dönüşüm ve modernleşme baskısı da sahneye çıkar. Yaşar Kemal’in usta kalemi, Çukurova’nın hem insanını hem doğasını destansı bir canlılıkla betimler. Onun muazzam gözlem gücüyle toplumcu gerçekçi duyarlılığı birleştiğinde, doğa adeta insanın vicdanına dönüşür. Kan döküldükçe toprak isyan eder, ağaçlar direnir, atlar şahlanır. Köylülerin alın teriyle yeşeren toprak, efendilerinin hırsı yüzünden çoraklaşır. Sonuçta Demirciler Çarşısı Cinayeti, yalnızca bir kan davasının romanı değil; boşa dökülen kanın, sömürülen emeğin ve heba edilen umudun ağıdıdır. Yaşar Kemal, bu eseriyle hem feodal düzenin çürümüşlüğünü hem de doğanın adaletini haykıran bir destan yaratmıştır.