Keşke hiç tanımasaydım seni Çünkü seni sevmek kendi elerimle yaktığım bir evde yaşamaya benziyordu Her yangında biraz daha eksildim ama çıkmaya da cesaret edemedim gözlerine baktığım her defasında kendimi unuttum seninle olmaya çalışırken benliğimi kaybettim Seninle kurduğum hayallerin küllerinde şimdi yalnızlığım oturuyor Sevda sanmıştım meğer alışkanlıkmış huzur beklemişimin cehennem bulmuşum bir kalbi kırmak kolaymış ama en zor olanı kalbin hala seni anmasıymış Beni en çok senin sessizliğin öldürdü Çığlık gibi sustun içimde VE ŞİMDİ BİLİYORUM BAZI İNSANLAR HAYATINA HEDİYE GİBİ GİRER LANET GİBİ KALIR...