Ne ölümün hüznü var, ne de hayatın neşesi, “Nasılsın” samimiyetsizliği ile “İyiyim” sahtekarlığı arasında bir yerdeyiz... Cahit Sıtkı Tarancı

Ne ölümün hüznü var, ne de hayatın neşesi, “Nasılsın” samimiyetsizliği ile “İyiyim” sahtekarlığı arasında bir yerdeyiz... Cahit Sıtkı Tarancı

Ben her zaman çok sevmenin yeteceğini düşünürdüm. Size çok sevmenin yetmediği yerden yazıyorum. Ve öğrendim ki; "Güzel sevmek hiçbir şeye yetmiyormuş, Bunu bana güzel sevdiğim biri öğretti..."

Ben her zaman çok sevmenin yeteceğini düşünürdüm. Size çok sevmenin yetmediği yerden yazıyorum. Ve öğrendim ki; "Güzel sevmek hiçbir şeye yetmiyormuş, Bunu bana güzel sevdiğim biri öğretti..."

Kendi kendime kaç kere “artık bitti” dedim, hatırlamıyorum. Bazen sesli söyledim, bazen içimden fısıldadım, bazen de sadece gözlerimle sustum. “Unutacaksın” dedim. “Eskisi gibi hissetmeyeceksin, artık kendin için yaşayacaksın.” Gece boyunca...

Kendi kendime kaç kere “artık bitti” dedim, hatırlamıyorum. Bazen sesli söyledim, bazen içimden fısıldadım, bazen de sadece gözlerimle sustum. “Unutacaksın” dedim. “Eskisi gibi hissetmeyeceksin, artık kendin için yaşayacaksın.” Gece boyunca cesaretle kurduğum cümleler, sabah güneşin doğmasıyla cesaretini yitiriyor. Sabah olduğunda, onu gördüğümde, bütün cümlelerim titriyor; aklımın aldığı her kararı kalbim tek hamlede bozuyor. Ben onu her gördüğümde, içimde bir yer sızlıyor. O kimseye bakmıyor belki, farkında bile değil… Ama ben onun farkında oluşumun bedelini her gün yeniden ödüyorum. O etrafa bakıyor, ben içime. O sadece geçiyor, ben içinde kalıyorum. Düşüncelerim birbirine çarpıyor; mantığım geri çekiliyor, kalbim sahnenin tam ortasına geçiyor. Kendime kızıyorum… “Bu kadar zor olmamalı,” diyorum. “Bir insanı bu kadar düşünmek, bu kadar hissetmek, bu kadar içinden sökülmemek… Normal değil.” Ama sonra anlıyorum. Asıl acıtan onu sevmek değil; imkânsızlığını bile bile hâlâ seviyor oluşum. İçimden geçen cümleler hep yarım kalıyor. Sanki hislerim, söylemekten utandığı şeyleri susarak anlatıyor. Kalbim bazen öyle ağırlaşıyor ki, taşımayı beceremiyorum; içinde ona dair ne varsa, taşarak dışıma sızıyor. Susuyorum… Çünkü ben konuşsam, dünya anlayamaz. Ben konuşsam, kelimeler yetmez. Ama ben konuşmasam, içim beni yer bitirir. Ve belki de en acı olan şu: Biz hiç başlamadık ki, bittik diyeyim. Biz hiç “biz” olmadık ki, “kaybettik” diyeyim. Ama ben kaybettim yine de. Yarım kalan bir ihtimali, hiç doğmamış bir ihtimali, yaşanmamış ama içimde büyüyen bir ihtimali kaybettim. Biliyor musun… Ben seni hiç unutmadım. Ama belki de hiç gerçekten sahip olamadım. İmkânsız olduğunu bile bile içimde sakladığım sessiz bir yangındın sen. Ve ben bu yangına hiçbir zaman su dökmedim. Çünkü bazen insan, acısının bile elini bırakmak istemiyor. 🖤. ~SOKAK LAMBASI🤍

Zamanla şunu farkettim. Kimsenin umrunda değilsin. Kimsenin gündüzü, gecesi, ayı, yıldızı değilsin. Kimsenin olmazsa olmazı değilsin. Tek çare kalıyor sana kendinin herşeyi olmak. Bunu hakkıyla yapanın önüne de herşeyi seriyor hayat...

Zamanla şunu farkettim. Kimsenin umrunda değilsin. Kimsenin gündüzü, gecesi, ayı, yıldızı değilsin. Kimsenin olmazsa olmazı değilsin. Tek çare kalıyor sana kendinin herşeyi olmak. Bunu hakkıyla yapanın önüne de herşeyi seriyor hayat...

"Sessizliği seçen ,zaten Herşeyi söylemiştir"

"Sessizliği seçen ,zaten Herşeyi söylemiştir"

~SENDEN ÖNCE~ Gökyüzü hiç böylesine güzel değildi, Dünyayı hep kirli sanardım. Kalemim böylesi satırlar yazmamıştı, Ne aşkı ne sevdayı bilirdim, Senden önce. Dilimden çıkmamıştı böylesi kelimeler, Elim ayağım titrememişti. Yüzümde...

~SENDEN ÖNCE~ Gökyüzü hiç böylesine güzel değildi, Dünyayı hep kirli sanardım. Kalemim böylesi satırlar yazmamıştı, Ne aşkı ne sevdayı bilirdim, Senden önce. Dilimden çıkmamıştı böylesi kelimeler, Elim ayağım titrememişti. Yüzümde gülmemişti hiç, Kendimden bile uzaktım, Senden önce… ~Taze ölüler /17

Dinle sakince: İçimde hâlâ bir tutam senin kokun gecelere sızıyor, rüzgâr değse tekrar açılıyor. Ve benim bitmeyen sessiz ve sensiz sevgim var, ne bağırıyor ne susuyor; sadece kalp atışlarımın...

Dinle sakince: İçimde hâlâ bir tutam senin kokun gecelere sızıyor, rüzgâr değse tekrar açılıyor. Ve benim bitmeyen sessiz ve sensiz sevgim var, ne bağırıyor ne susuyor; sadece kalp atışlarımın arasında usulca bekliyor. Bitmedi. Belki de hiç bitmemeli. Çünkü bazı sevgiler tamamlanmak için değil, insanı tamamlamak için yarım kalır. Ve bu benim en uzun, en derin, en güzel yarım kalmışım. İçimdeki en canlı sessizliğim.

Yıllar sonra öğrendim ki; Bağırıp çağırmana gerek yok! Sesini duymak isteyene bir fısıltın yeter. - Farid Farjad

Yıllar sonra öğrendim ki; Bağırıp çağırmana gerek yok! Sesini duymak isteyene bir fısıltın yeter. - Farid Farjad